Time flies when you're having fun!

We zijn alweer 7 weken in Glasgow! De tijd gaat heel erg snel! We hebben wel weer een leuke week gehad.

Van zaterdag t/m woensdag zijn de ouders van Daan hier geweest. Dit was erg leuk, we zijn nu weer bij een paar plekken in Glasgow geweest waar we nog niet eerder geweest waren. We zijn bij een paar musea geweest, deze waren erg mooi en interessant. De gebouwen zelf waren zelf al een museum, mooie historische gebouwen. De musea waar we zijn geweest waren divers en boden veel voor zowel volwassenen als kinderen. We zijn ook naar The Barras market geweest, dit is een grote vlooienmarkt. Het was erg leuk om hier eens doorheen te lopen. Wat ook erg interessant was, was Necropolis, dit is een van de begraafplaatsen in Glasgow. Dit is een oude begraafplaats, enige recente mensen die hier liggen zijn bij familieleden erbij gelegd. Voor de rest zijn er alleen maar oude graven. Het was erg mooi en groot. Dit was allemaal in het weekend. Dinsdag waren we vrij van school, dus we hebben een auto gehuurd en we zijn met z'n vieren de Highlands ingegaan. We zijn begonnen bij Loch Lomond, hier was ik vorige week ook geweest, maar het was nu zonnig terwijl het vorige week mistig was, dus er zat toch verschil in. We zijn bij een paar plekken gestopt en mooie natuur gezien. Helaas ging de tijd te snel voorbij en was het zo alweer woensdag.

We hadden natuurlijk wel iets om naar uit te kijken, want woensdag avond was het tijd voor een tour door Glasgow, met als naam City of the Dead. Het was weer een erg leuke tour. We begonnen bij een park, waar de tour guide benadrukte dat je 's avonds niet naar een park moet gaan. En daarom gingen we vervolgens door naar een ander park. Hij vertelde een paar verhalen over vreemde dingen die gebeurt waren in een park in Glasgow. Ik maakte me alleen geen zorgen, aangezien we met een groep van 142 studenten waren :) Maar één ding is zeker, ik zal 's avonds nooit alleen door een park lopen in Glasgow! Vervolgens zijn we naar een standbeeld gelopen waar we een verhaal over een vampier te horen kregen, er zijn blijkbaar zeker twee vampieren in Glasgow. Het verhaal over deze vampieren speelt zich af op een begraafplaats in Glasgow (een andere dan waar wij geweest waren), op deze begraafplaats staat een standbeeld van een vrouw en als je er voorbij loopt dan volgt haar hoofd je. Ik wil nog wel een keer hier naartoe gaan, eens kijken of dat werkelijk zo is. We zijn vervolgens doorgelopen naar Necropolis. Voordat we naar binnen gingen kregen wat enge verhalen te horen, in Necropolis zelf kregen we nog wat enge verhalen te horen. We bleven aan het begin van de begraafplaats, aan het einde van de tour mochten we zelf nog wel verder kijken, maar de tour guide ging zelf niet verder. Er is daar ook alleen aan het begin wat verlichting. Daan en ik zijn na de tour naar huis gegaan, Daan wilde nog wel even verder kijken, maar ik durfde niet.
Van alle verhalen die we gehoord hebben waren er twee die ik heel eng vond, want dit waren geen verhalen over spoken, vampieren of iets dergelijks, dit waren verhalen over echte mensen. De tour guide zei dat deze werkelijk gebeurd waren, maar ik betwijfel het :p

Voor degene die geïnteresseerd zijn in deze verhalen, ik zal ze vertellen (de verhalen zelf zijn niet echt eng, het is de gedachte na het lezen van de verhalen dat ze eng maakt) :

1. Er waren twee zussen, ze woonde samen in een appartement. Een van hen hield van uitgaan. Een nacht kwam ze laat thuis, ze had veel gedronken. Ze wist dat haar zus op dat moment zou slapen, dus ze wilde haar niet tot last zijn. Ze besloot om gelijk naar bed te gaan en in de ochtend te douchen. Het was een klein appartement, dus de zussen sliepen samen in een kamer. Ze maakte het licht niet aan, om niet tot last te zijn. Ze ging op bed liggen en viel zo in slaap. 's ochtends werd ze wakker, haar zus zou al naar werk zijn. Ze draaide zich om en keek naar het bed van haar zus, daar zag ze het lichaam van haar zus, in stukken gehakt. Op de muur stond: Je zal nu wel blij zijn dat je het licht niet aangemaakt hebt.

2. Een vrouw liep de parkeergarage in na boodschappen gedaan te hebben. Ze liep naar haar auto, maar toen ze er was zag ze een oude vrouw achterin zitten. Ze keek nog eens goed, maar het was zeker haar auto. Ze liep naar haar auto toe en klopte op het raam, dit is mijn auto zei ze. De oude vrouw keek haar aan en zei, "Dit is de auto van mijn zoon, ik voelde me niet goed dus ik ben terug naar de auto gegaan."
De vrouw zag er inderdaad uit alsof ze zich niet goed voelde, ze zag er zelfs heel slecht uit. In de buurt was een ziekenhuis, dus de vrouw stelde voor om haar naar het ziekenhuis te brengen. De oude vrouw vond dat erg fijn. Dus de vrouw maakte de auto open en stapte in. Op dat moment bedacht ze zich dat ze de auto net van het slot gemaakt had, dus dit was zeker haar auto. Maar hoe was deze oude vrouw in haar auto gekomen? Ze vertrouwde het toch niet, ze moest van haar afkomen. Dus ze vroeg of de oude vrouw even uit kon stappen om te helpen met uit het parkeervak rijden. Dat vond ze goed, dus ze stapte uit en hielp. Toen de vrouw helemaal uit het vak gereden was reed ze snel weg, de oude vrouw alleen latend. Omdat ze het niet vertrouwde besloot ze om naar de politie te gaan. Ze begon met vertellen, de politie gaf aan dat hij het verhaal herkende. Hij vroeg of hij even in de auto mocht kijken, hij ging gelijk naar de plek waar de oude vrouw had gezeten en onder de stoel pakte hij een bijl, 'Dit is wat zij doet,' zei de agent, 'ze gaat bij mensen achterin zitten, zorgt dat ze naar het ziekenhuis wordt gebracht, brengt de bestuurder vervolgens naar een andere plek waar ze vervolgens met de bijl de bestuurder vermoord.'

Als je deze verhalen in het donker, bij een begraafplaats hoort, met spanningspauzes op de juiste momenten, zijn ze nog net iets enger!

Maandag moeten Daan en ik weer een presentatie geven en 9 maart is de volgende reis met de International Society. We gaan naar Loch Ness! In andere woorden, monster zoeken!!